طراحی به دانش ایجاد یک طرح از تصویری ذهنی، خیالی و یا واقعی گفته می‌شود. طراحی در معنای تخصصی، مفاهیم و کاربردهای متنوعی را دربر می‌گیرد، از این رو مانند واژۀ هنر با یک تعریف مشخص نمی‌توان تمام جنبه‌های آن را بیان کرد.

در هنرهای تجسمی، طراحی یا به‌صورت یک اثر مستقل؛ و یا به‌ عنوان پیش‌طرحی برای یک اثر هنری انجام می‌گیرد که در این صورت طرح مقدماتی[۱] نیز خوانده می‌شود. طراحی در دو حوزهٔ کلی مطرح می‌شود: یکی drawing است که شامل برداشت‌های شخصی، احساسات فی‌البداهه و تجربه‌های آزاد طراح از موضوعات گوناگون با بیان مستقل و به روش‌های متنوع می‌باشد؛ و دیگریdesign است که شامل مراحل ترکیب عناصر بصری و فضا بر پایهٔ اصول طرح، برای مخاطبی معین است و جنبهٔ کاربردی دارد، مانند رشته‌های طراحی صنعتی، طراحی معماری، طراحی گرافیک و طراحی لباس.

امروزه، اجرای طراحی، محدود به استفاده از ابزارهای سنتی (مداد، زغال و غیره) نیست بلکه روش‌های متنوع ترکیب مواد، چسباندن وسایل، استفاده از مواد و ابزار تازه و غیرمتعارف نیز رواج یافته است. علاوه بر این، رایانه، دورنگار، ویدئو و انواع وسایل پیشرفتۀ دیگر نیز امکانات تازه‌ای در این زمینه به وجود آورده‌اند.[۳] با این همه، آموزش طراحی از مسیر همان ابزارهای سنتی عبور می‌کند و از این طریق است که طراح قادر به استفادۀ ماهرانه و خلاقانه از ابزارهای تازه می‌گردد.

طرحی که فقط با خط رسم شود و سایه‌روشن یا لکه‌های رنگی نداشته باشد، طرح خطی[۴] نامیده می‌شود. مهم‌ترین تمرکز در طرح‌های خطی، بر خطوط پیرامونی اشیاء است.[۵] خطوط در طراحی، نشان‌دهندۀ حالات عاطفی و روحی، نظم و تفکر هستند.

سایه‌روشن معمولاً به تغییر درجهٔ سایه‌ها از روشن به تیره در آثار هنری گفته می‌شود و مهارت هنرمند در استفاده از روش، باعث نمایش صحیح حجم و حالت مدل می‌شود.