در زمینه ساختار فیزیکی، تخریب ساختمان شامل تخریب انتخابی اجزای ساختمان به ویژه برای بازیافت مورد استفاده می‌باشد و مدیریت مواد دفعی می‌باشد. این مورد با تخریبی متفاوت است که در آن یک محل خاص با شدیدترین روش‌ها به طور کلی از ساختمان‌ها پاکسازی می‌گردد. تخریب به عنوان ساخت معکوس خوانده می‌شود. فرایند تخریبساختمان‌ها، به عنوان یک فعالیت قدیمی مطرح است که با حوزه علمی در حال توسعه روش پایدار و سبز ساختمان ارتباط دارد. ساختمان‌ها همانند هرچیز دیگر چرخه حیاتی دارند. تخریب ساختمان بر استفاده از مواد به کار رفته در ساخت ساختمان در شرایطی مربوط است که دیگر نمی‌توان از ساختمان استفاده نمود.

هنگامی که ساختمان به پایان طول عمر مفید خود می‌رسد، معمولاً تخریب شده و در برخی از قسمت‌ها نگاه داشته می‌شود. انفجارهای ساختمانی و یا تخریب دیواره‌ها برخی از انواع سبک‌های تخریب هستند که نسبتاً ارزان قیمت بوده و روش پاکسازی محل برای ساختمان‌های ایجاد کرده و فراهم می‌سازند. از سویی دیگر این روش‌ها مقادیر زیادی مواد دفعی را ایجاد می‌نمایند. اجزاء در ساختمان‌های جدید هنوز هم ممکن است ارزشمند باشند و برخی مواقع ارزشمندتر از زمان ساخت ساختمان هستند. تخریب به ویژه برای برداشت آن چیزی است که معمولاً تحت عنوان مواد دفعی خوانده می‌شود و می‌توان از آن‌ها به عنوان مواد ساختمانی استفاده کرد.

تخریب ارتباط عمده با پایداری زیست محیطی دارد. به علاوه ایجاد یک چرخه حیاتی جدید برای مواد، تخریب ساختمان‌ها به کاهش نیاز به استفاده از منابع جدید کمک می‌کند. این مورد می‌تواند به کاهش انرژی و پراکنش حاصل از اصلاح و تولید مواد جدید بینجامد. از آنجا که تخریب اغلب در سطح محلی صورت می‌گیرد و به صورت درون جا انجام می‌پذیرد، انرژی و پراکنش نیز در جابجایی مواد صرفه جویی می‌شود.