خرچنگ‌ آبی جانوری سخت‌پوست است که در اصل در آب‌های غرب اقیانوس اطلس و خلیج مکزیک زندگی می‌کند. خرچنگ آبی احتمالاً از طریق آب توازن کشتی‌ها به اروپا، شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا منتقل شده است.

این خرچنگ‌ ها گازی شدید و دردناک می‌گیرند و جانورانی خشن و تندخو هستند.در زبان محلی بندرعباس به ان سینگو می گویند.

خرچنگ‌های آبی ۱۰ پا دارند و جفت عقبی پاهای آنها پارویی شکل است. که معمولاً قسمت بالای آن زیتونی یا سبز متمایل به آبی است، چنگال‌ها در قسمت زیرین آبی روشن هستند. این خرچنگها بااستفاده از سه جفت پاهای میانی که دارای نوک تیز هستند راه می‌رود. این جانور از چنگالهای گازانبری برای دفاع از خود و شکار بهره می‌گیرد.

خرچنگهای آبی تغییر شکل جنسی آشکاری را نشان می‌دهند. خرچنگ‌های آبی نر شکم T شکل دارند که بسادگی از ماده‌های هم سن قابل تشخیص هستند. ماده‌های نابالغ شکم‌های مثلثی‌شکل با بندهای به‌هم‌جوش‌خورده دارند، با این وجود در پوست‌اندازی نهایی یا جنسی (پوست‌اندازی و آغاز بلوغ جنسی) شکم ماده‌های بالغ پهن و گرد می‌شود.

خرچنگ‌ها از خانواده سخت پوستان هستند. شکمشان کاملاً در زیر بدنشان پنهان است. روی بدن از پوسته‌ای سخت پوشیده شده‌است. همچنین آنها دارای یک جفت چنگال هستند. خرچنگ‌ها در تمام اقیانوسهای جهان یافت می‌شوند اما برخی نیز در آب‌های شیرین و همچنین درون خشکی به ویژه در مناطق گرمسیری نیز زیست می‌کنند. اندازه خرچنگ‌ها بسیار متنوع است از خرچنگ نخودی که تنها چند میلیمتر اندازه دارد تا خرچنگ عنکبوتی ژاپنی که طول پاهایش بیشتر از ۴ متر است.

خرچنگ‌ها همه‌چیزخوار هستند آنها به ویژه از جلبک و سایر غذاها دیگر شامل نرم‌تنان ٬کرم‌ها، سخت‌پوستان دیگر، قارچها و باکتریها و خرده غذاهایی که در دسترسشان باشد تغذیه می‌کنند. برای بسیاری از خرچنگ‌ها، یک رژیم غذایی حاوی مواد گیاهی و حیوانی، باعث رشد سریع‌تر و بیشتر زنده ماندن آنها می‌شود.