بادکُنَک‌ماهیان که بادکنک‌ماهیان چهاردندانی و فوگل‌ماهیان (Tetraodontidae) نیز نامیده می‌شوند یکی از خانواده‌های ماهیان هستند. بادکنک‌ماهیان به گونه‌ای تکامل یافته‌اند که می‌توانند به هر دو سو و حتی به عقب شنا کنند. آن‌ها در هنگام ترس و یا رویارویی با خطر بدن خود را با بلعیدن آب تا چند برابر متورم می‌کنند.

این ماهیان در آب‌های جنوبی ایران نیز زندگی می‌کنند که از رایج‌ترین گونه در ایران، گونه بادکنک‌ماهی خال‌شیری (Chelonodon patoca) است. بادکنک ‌ماهی از لحاظ آکواریومی و زینتی و بعضاً خوراکی در خاور دور دارای ارزش خوبی می‌باشند.

مصرف غذایی

روده، تخمدان و کبد این گونه از ماهی‌ها حاوی سم تترو دوتوکسین است که ۱۲۰۰ برابر کشنده‌تر از سم سیانور است. سم موجود ذر یک بادکنک‌ماهی می‌تواند جان ۳۰ نفر را بگیرد. این ماهی در ژاپن به عنوان غذایی تجملی مصرف می‌شود. برای طبخ این ماهی باید دوره‌های آموزشی طولانی‌مدتی را گذراند. این ماهی‌ها نخست توسط آشپزهای ماهر، سم‌زدایی شده و سپس به فروش می‌رسند.

بادکنک ماهی یک شکارچی شبانه است؛ در طول روز در غارها یا شکاف های کوچک استراحت کرده و با فرا رسیدن شب، فعالیت آن برای به دست آوردن غذا آغاز می شود. این ماهی به ندرت از آب های اطراف محل سکونت خود دور می شود؛ باله های کوچک و دم ضعیف بادکنک ماهی، نیروی کمی تولید می کنند اما در کنار این نقیصه، ثبات خوبی به حرکت ماهی می دهند.

در منوی غذایی بادکنک ماهی ، حلزون، خرچنگ های هرمیت، پولیپ های دریایی و ... جایگاه خاصی دارند. برخلاف باله ها، این ماهی آرواره های عضلانی و دهانی خاردار دارند و با سرعت و چابکی طعمه را ربوده و می بلعند.

به هنگام شب در دریا بسیاری از شکارچیان به خواب و استراحت مشغول می شوند اما در پوشش تاریکی گروهی وحشت آور از شکارچیان شبرو فعالیت خود را آغاز می کند.